Gevoelens

Zelfs als je al een vermoeden had dat er iets mis was, ben je waarschijnlijk toch enorm geschrokken toen de arts je vertelde dat je kanker had.

Angst kan vreemde dingen met je doen. Misschien had je het gevoel dat je niet echt bij het gesprek was, maar het van een afstandje bekeek. Of je kon je niet goed concentreren op wat de arts nu precies vertelde. Misschien moest je huilen of voelde je je uitgeput.

Dat zijn allemaal heel normale reacties.

Angst hoef je je helemaal niet voor te schamen.

Hoe stoer je ook bent, en hoe oud je ook bent, kanker kan eng zijn.

Als je je ergens zorgen over maakt, van behandelingen tot hoe je leven er de komende tijd uit gaat zien, helpt het om betrouwbare informatie te zoeken. Hier kun je betrouwbare informatie vinden.

Zelfs door gewoon toe te geven dat je bang bent, kan het al voelen alsof er een enorme last van je schouders is gevallen.

Weet je wat het is: kanker krijgen is gewoon heel veel pech. Dat weten wij. Dat weet jij.

En dan nog iets: het is heel normaal om daar heel boos over te zijn. Je vraagt je af: WAAROM OVERKOMT DIT MIJ?

Dat het niet jouw schuld is, dat jou dit overkomt, boeit je waarschijnlijk helemaal niets. Je ergert je misschien de hele tijd aan van alles of je krijgt een enorme woedeaanval om niets.
Misschien wordt je wel boos op je artsen en verpleegkundigen of je familie, waardoor je je dan weer schuldig voelt en nog bozer op jezelf wordt. Die reacties zijn allemaal begrijpelijk, maar probeer wel om een uitlaatklep te vinden voor je woede.

Krop het niet allemaal op. Klik hier voor wat ideeën om hiermee om te gaan.

Als je kanker hebt, zijn er veel redenen waarom je je verdrietig kunt voelen.
Veranderingen aan je lichaam, je gezondheid, je manier van leven en je relaties kunnen er allemaal voor zorgen dat je je somber voelt.

Het kan helpen om aan dingen te denken waar je normaal gesproken vrolijk van wordt: bellen met je vrienden of naar muziek luisteren. Doe dat dus als je je verdrietig begint te voelen. Dat bedroefde gevoel zal komen en gaan. Als dat gevoel de hele tijd aanwezig is, of als je het niet meer ziet zitten, kan dat betekenen dat je een depressie hebt. Een depressie kan worden behandeld, dus vraag vooral om hulp bij je zorgteam. Klik hier voor meer informatie hierover.

Het kan voelen alsof je volledig afhankelijk bent geworden van anderen en dat kan best vervelend zijn als je gewend bent om alles zelf te doen.

Ook kan het vervelend zijn om de hele tijd advies van iedereen aan te nemen.

Geef het aan als je even ruimte voor jezelf nodig hebt of geen hulp nodig hebt, soms hebben mensen dat helemaal niet door.
Waarschijnlijk voel jij je dan ook gelijk beter omdat je hebt gezegd wat je dwarszit.

Echt raar, deze. Het slaat nergens op, want je hebt zelf helemaal niets gedaan waardoor je kanker hebt gekregen, maar ja, gevoelens slaan ook helemaal nergens op, toch?

Feit is dat veel mensen zich om allerlei redenen schuldig voelen als ze horen dat zij kanker hebben. Misschien geef je jezelf er wel de schuld van dat je ziek bent geworden, of denk je dat je je familie in een lastige situatie hebt gebracht.

Het is heel gemakkelijk om je in zulke gedachten te verliezen, maar dat helpt helemaal niets. Probeer dus te onthouden dat het niet jouw schuld is. Schrik ook niet als je familieleden zich ook schuldig voelen. Ook dat is heel normaal. Dat zij hetzelfde voelen is misschien zelfs wel een geruststelling voor je.

Toegeven dat je je schuldig voelt, is soms de eerste stap om alles los te laten.

Omgaan met de veranderingen die kanker en de behandeling kunnen veroorzaken is niet altijd gemakkelijk.

Misschien schaam je je wel voor je veranderde lichaam of omdat je sommige dingen niet meer kunt. Misschien heb je het gevoel dat mensen je aanstaren. Of weet je niet wat je moet antwoorden op vragen over kanker.

Wat kan helpen, is om alvast na te denken over wat je aan mensen wilt vertellen. Houd in je achterhoofd dat mensen meestal vragen stellen omdat ze echt willen weten hoe het met je gaat.

Het kan best moeilijk zijn om te zien dat je broers, zussen en vrienden de dingen doen die jij ook graag zou doen maar niet kan. Misschien maakt je dit jaloers.

Praat erover met ze. Dan weten zij ook dat je het nog steeds leuk vindt om uitgenodigd te worden, en dat je komt als je je goed genoeg voelt.

Zelfs als er constant mensen om je heen zijn, kun je je nog steeds alleen voelen.

Er zullen momenten zijn waarop je denkt dat niemand precies begrijpt hoe je je voelt. Er zullen mensen zijn die je anders behandelen of die afstandelijk tegen je doen. Misschien moet je in het ziekenhuis blijven en kun je niet naar school. Misschien vind je wel dat je sneller volwassen wordt dan je vrienden.

Door al die dingen kun je je erg alleen voelen. Als je je eenzaam voelt, kan het helpen om te praten met andere mensen die kanker hebben gehad. Iedereen is anders, maar jullie hebben vast een aantal dingen met elkaar gemeen. Klik hier  of loop langs de balie van de VOKK in de hal.

Of vraag iemand van je zorgteam hoe je het beste contact kunt leggen met jongeren die hetzelfde hebben meegemaakt. Je kunt natuurlijk ook altijd met iemand uit je zorgteam praten.

Er zijn momenten waarop je je gewoon terug wilt trekken in je slaapkamer met de deur dicht, zonder dat iemand je stoort.

Dat is prima, maar als je dat gevoel heel vaak hebt en je nergens meer zin in hebt, is het goed om er toch met iemand over te praten. Klik hier voor advies daarover.

Niet weten wat er gaat gebeuren is een van de moeilijkste dingen aan het hebben van kanker. Je wilt eigenlijk horen dat alles goedkomt en je wilt je toekomst plannen, maar dat lijkt nu misschien onmogelijk.

Het kan je snel allemaal te veel worden.

Dan helpt het om je te richten op de dingen die je wel zelf in de hand hebt, zoals goed voor jezelf zorgen en goed eten, in plaats van je zorgen te maken over de dingen waar je geen invloed op hebt. Probeer te onthouden dat behandelingen tegen kanker elke dag worden verbeterd.