Omgaan met je gevoelens

Je blijft geloven dat je kanker kan genezen en dat alles weer oké wordt. Dat is een normale reactie. Het kan veel troost bieden, omdat het betekent dat je niet hoeft na te denken over wat het nieuws in werkelijkheid betekent. Maar na verloop van tijd kan het moeilijker zijn jezelf ervan te overtuigen dat alles oké is. En ontkenning kan je dus belemmeren om dingen die je heel graag wilt, te doen en te zeggen. Een ander belangrijk punt: soms denken mensen wel eens dat je in een ontkenningsfase zit, wanneer je je juist wilt concentreren op andere dingen. Dat is oké. Het helpt vaak om je benadering aan andere mensen uit te leggen.

De meeste mensen voelen op een bepaald moment boosheid. Je wordt misschien boos op je artsen of verpleegkundigen of op je vrienden en familie, of op jezelf. Je hebt misschien het gevoel dat de hele wereld tegen je is. Dat is volkomen begrijpelijk. De situatie is ongelooflijk oneerlijk en misschien ben je niet in staat je boosheid helemaal te overwinnen. Maar zoeken naar een weg om ermee om te gaan helpt je om je op andere dingen te concentreren. Je kunt hier suggesties vinden over hoe je met boosheid om kunt gaan.

Je hoeft ons zeker niet te vertellen dat je je heel erg overstuur voelt. Dat is niet echt een verrassing. Je voelt je misschien te somber om je gevoelens met anderen te delen, dus laat je niet onder druk zetten om erover te praten als je dat niet wilt. Soms kan het helpen gedachten die je moeilijk vindt, op papier te zetten. Je kunt hier meer lezen over hoe je je gevoelens kunt delen.

Het kan moeilijk en vreemd zijn om om je heen te kijken en te zien hoe mensen rennen om de bus te halen en gaan shoppen en andere dagelijkse dingen doen. Soms voelt het alsof deze dingen nu niets meer waard zijn, en dat je het eigenlijk niet meer de moeite waard vindt om dingen te doen. Dit is normaal - en dikwijls verandert dat na verloop van tijd weer. Praten over hoe je je voelt kan dikwijls helpen.

Je kunt je geheel machteloos voelen, alsof je de situatie absoluut niet meer in de hand hebt en het onmogelijk is dit te veranderen. Niet meer in staat te zijn bepaalde dingen te doen als je je rot voelt, kan ook erg frustrerend zijn. Maar je kunt nog steeds worden betrokken bij beslissingen over hoe wordt behandeld en bij de keuze hoe je je tijd wilt doorbrengen - en dat kan helpen je minder geërgerd te voelen. Sommige mensen merken dat het een groot verschil uitmaakt om die dingen onder controle te houden die zij wel kunnen beïnvloeden.

Het is heel normaal dat je vragen over de dood hebt. Wanneer zal het gebeuren? Gaat het pijn doen? Hoe lang zal het duren? Hoe zal het zijn? Zal ik beseffen wat er gebeurt? Je kunt vragen stellen aan je artsen, verpleegkundigen, pedagogisch medewerker, maatschappelijk werker of psycholoog. En hoewel zij niet altijd in staat zijn je een specifiek antwoord te geven, kan ook een klein beetje informatie en praten over de dingen die je dwars zitten je al helpen.

Je hebt misschien het gevoel dat niemand met wie je praat echt begrijpt wat je doormaakt. En ook al is je situatie uniek, toch vinden een heleboel mensen dat het helpt met anderen te praten die in hetzelfde schuitje zitten. Kijk niet alleen thuis, maar ook in het ziekenhuis eens om je heen; er zijn meer jongeren dan je denkt. Of kijk hier .

Misschien ben je bang dat je je familie en vrienden veel verdriet doet en ben je angstig over hoe zij zich redden na je overlijden. Over dit soort dingen praten is moeilijk voor iedereen, maar als je denkt dat je het aankunt, kan het helpen wanneer je zegt wat je voelt. Je zult zeker merken dat het laatste dat mensen die van je houden willen, is dat jij je vanwege hen slecht voelt. Het is heel normaal dat je nu met een heleboel vragen zit - en er bestaan absoluut geen domme vragen. Dus vraag alles wat je wilt weten.